تعیین اثربخشی واقعیت درمانی بر صمیمیت، سازگاری و ابراز وجود زنان متأهل

مقدمه: کاهش صمیمیت، سازگاری و جرأت­ورزی از مشکلات شایع میان زن و شوهر می­باشد که اثرات منفی در زندگی زناشویی ایجاد می­کند. واقعیت درمانی، یکی از روش­های درمانی می­باشد که به تازگی برای بهبود این مشکل معرفی شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی واقعیت درمانیبرصمیمیت،سازگاریوابرازوجودزنان متآهل انجام شد. مواد و روش ­ها: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، پیش‌آزمون–پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه زنان متأهل دارای مدت ازدواج زیر 5 سال و سن زیر 40 سال شهر تبریز در سال 1397 بود که 30 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و به‌صورت تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. برای جمع‌آوری داده­ها از پرسشنامه­های صمیمیت زناشویی، سازگاری و ابراز وجود استفاده شد. گروه آزمایش تحت آموزش مفاهیم واقعیت درمانی به مدت 12ساعت در 8 هفته قرار گرفتند. داده­ها با روش تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر تحلیل شدند. یافته­ ها: نتایج نشان داد واقعیت درمانی برصمیمیت، سازگاری و ابراز وجود گروه آموزش نسبت به گروه کنترل در مراحل پس­آزمون مؤثر بوده است (001/0 =p). نتیجه­ گیری: آموزش واقعیت درمانی احتمالاً می­تواند با افزایش صمیمیت، سازگاری و جرأت­ورزی باعث کاهش مشکلات زناشویی زنان متأهل شود.